در این مقاله ما سعی داریم شما را با یکی از این روش های دندانپزشکی به نام ارتودنسی، که هم خاصیت درمانی دارد و هم می‌تواند جنبه زیبایی داشته باشد، آشنا کنیم. همچنین در این مقاله ما شما را با ارتودنسی طبیعی، آشنا می‌کنیم.

ارتودنسی چیست؟

ارتودنسی دندان ها، یک روش درمانی، زیبایی و ترمیمی دندانپزشکی است که به اصلاح وضعیت و فرم دندان ها و فک هایی که در موقعیت و محل نامناسبی قرار گرفته اند، می‌پردازد. در انجام ارتودنسی دندان ها، دندانپزشک، دستگاه های ارتودنسی که بریس های ارتودنسی نامیده می‌شوند را روی دندان های بیمار قرار می‌دهد. این دستگاه ها با وارد کردن یک فشار ثابت ملایم، دندان ها را آن قدر به مرور جا به جا می‌کنند که این دندان ها در محل مناسبی قرار بگیرند.

بیشتر بخوانید... ارتودنسی متحرک

طول دوره درمان با بریس های ارتودنسی چقدر است؟

بعضی از عوامل تعیین کننده طول دوره درمان با بریس های ارتودنسی عبارتند از:

• نوع ارتودنسی
• نوع ناهنجاری
• شدت ناهنجاری
• میزان مراقبت از بریس ها و دندان ها در طول دوره ارتودنسی
• سن بیمار

راه کارهایی برای انجام ارتودنسی طبیعی

وقتی سخن از ارتودنسی به میان می‌آید، تصور اکثر مردم از این درمان، بریس های زمخت فلزی است که ظاهر لبخند و دندان ها را زشت می‌کنند؛ اما امروزه روش های مختلفی برای انجام ارتودنسی روی دندان ها وجود دارد و شما مجبور نیستید تنها از بریس های بی روح و زمخت فلزی استفاده کنید. بریس هایی که در این روش ها روی دندان های شما نصب می‌شوند، ظاهر بهتری ایجاد کرده و توجه زیادی را به خود جلب نمی‌کنند. این روش های ارتودنسی طبیعی عبارتند از:

• ارتودنسی با بریس های سرامیکی

در انجام این نوع از ارتودنسی ها، از براکت های سرامیکی استفاده می‌شود که به صورت شفاف یا هم رنگ دندان های طبیعی بیمار ساخته می‌شوند.

• ارتودنسی لینگوال

ارتودنسی لینگوال یا پشت دندانی، یک نوع ارتودنسی ثابت است که از لحاظ سخت افزاری و ساختار بریس های به کار رفته در این نوع ارتودنسی، بسیار شبیه به ارتودنسی فلزی است. تفاوت ارتودنسی لینگوال با ارتودنسی فلزی، در محل نصب بریس های ارتودنسی است. بریس های ارتودنسی لینگوال در قسمت پشتی دندان ها قرار می‌گیرند.

• ارتودنسی شفاف

برای انجام ارتودنسی اینویزیلاین یا ارتودنسی نامرئی، دندانپزشک از یک سری پلاک های ژله ای بی رنگ و شفاف استفاده می‌کند. این پلاک ها به گونه ای ساخته می‌شوند که بیمار می‌تواند درشرایطی خاص آن ها را به طور موقتی از دهان خود خارج کند.